آن وقت ها حیاط خانه ها خاکی بود به همین دلیل وقتی می خواستند جارو کنند، اول آب پاشی میکردند تا غباری بلند نشود؛
یا اگر بلند میشد، سریع آب پاشی میکردند تا غبار ها بنشینند.

غم ها و غصه ها و افسـردگی ها مثل غبارند و لطف و عنایت خدا مثل آب است.

اگر پای لطف و کرم او در میان باشد دیگر به قول مولانا: "غم به کناره میرود" !

پس هرگاه در زندگی خود احساس غم و غصه کردیم، باور کنیم که جای خدا خــالی ست.

این است که امام رحمه ا... علیه می فرمود:

" تا دوست بود تو را گزندی نبود
تا اوست غبار چون و چندی نبود "

یعنی اگر او بیاید هیچ چیز نمیتواند به تو آسیبی برساند، و هیچ غبار غم و غصه ای بر دل تو نخواهد نشست
و دیگر برای چون و چند زندگی چانه نمیزنی!

مهدی جان " ما جمعه هارا به عشق تو تعطیل کرده ایم ".به این می اندیشیم که شاید روزی که روز آمدن توست، امروز باشد و چشمان منتظر و عاشقم به جمال رعنای تو، ای مظهر عدالت و بزرگی روشن شود و تاریکی دنیا و ظلم و  ظالمین را پایانی تا ابد باشد.

آسمان بی ستاره ام ابری ست و چشمه ی چشمانم پر از اشک دلتنگی ست.در کوچه باغ بی کسی ام باز دلتنگ تو می شوم.نمیدانم سر کدام کوچه منتظرت باشم، " نمیدانم با طلوع کدام خورشید ساعتم را تنظیم کنم؟! "

همه شب ها دستان پر از خواهش و نیازم را به سوی آســـمان دراز میکنم.چشمانم را میبندم و " با تمام احسـاس تو را نجوا میکنم " ....

مثل کسی که "منتظر میهمان" است خانه اش را تمیـز میکند.ما هم روح و جسم مان را از آلودگی و گناه و غیبت پاک میکنیم و به عنوان یک "منتظر واقعی" و با رویی خجل، دست به تمنای تو میشوئیم...

ما جامعه خود را میسازیم...
ایران ما بهترین است ....
ما کار اقتصادی نمیکنیم، اصلا کاری به این کارها نداریم که چگونه انسان باید کسب و کار کند و معاش خود را تامین کند.ما میخواهیم جامعه ی خود را بسازیم.ای شعار عده ای ست که میخواهند جامعه را از جهت اقتصادی و فرهنگی بسازند؛ اقتصادی از آهن جهت که کشور محتاج بیگانگان و کفار نباشد و فرهنگی از آن جهت که مردم دارای اندیشه مستقل شوند.

آیا بدون تعریف زیر ساخت های اقتصادی و نقش انسان در آن و بدون تعریف روابط مالی انسان ها با یکدیگر، ساختن یک خانواده ممکن است؟ تا چه رسد به اینکه جامعه و کشور را بسازند ... این دسته از افراد با تکیه بر منابع مالی و موسسات و بیت المال ،فارغ البال از تراز مالی و دغدغه های اقتصادی برای مردم خط و نشان اقتصادی و فرهنگی ترسیـم میکنند ولی این پرسش مهم باقی میماند که چگونه فاقدان فکر اقتصادی میتوانند اقتصاد کشـور را بسازند؟!!!

_________________________________

ایران نخستین تولید کننده ی پسته و خرما در جهان است.
ایران سومین کشور دنیا از نظر تنوع محصولات باغی ایست و در برخی ازمحصولات کشاورزی سهم عمده ای در تولید جهانی به خود اختصاص داده است.بازار های بالقوه فراوانی اکنون برای مواد غذایی ایران در کشور های اروپایی،آفریقایی و امریکایی وجود دارد که ورود به آنها مستلزم برگزاری و مشارکت در نمایشگاه های تخصصی داخلی و خارجی است. این، یعنی ایرانی میتواند...

وقتی که جیب های لباس انسان پر باشند، هم راه رفتن دشوار است و هم لباس و قیافه انسان زیبایی و فرم خود را از دست میدهد، از همین رو هر چه جیب ها خالی تر، لباس خوش فرم تر و اندام زیباتر می نماید. و انفاق، جیب هارا خالی کردن است.و به همین خاطر است که اهل تقوا تابش و درخشش ویژه ای دارند.

البته این که میگویم انفاق جیب هارا خالی کردن است ، به عنوان مثال و جهت محسوس ساختن آن بود و گرنه در قرآن کریم، انفاق موجب پر کردن جیب ها و نو کردن دارایی هاست.

زیرا انفاق که تقسیم دارایی بین خود و دیگران است، موجب ضرب شدن اموال شده و به خود انسان باز میگردد.

حال آن که اگر به جای تقسیم به جمع روی آورده و همه چیز را برای خود بخواهیم ، نتیجه ی آن کم شدن و منها شدن اموال اشت! یعنی شب که میخوابی و صبح برمی خیزی و می شنوی با می بینی که انبار کالایت دود شده و به آسمان رفته است.

مثال:

درست مثل یک کشاورز که اگر دانه های گندم را بین خود و زمین تقسیم کند هر دانه هفتصد دانه شده و به او باز می گردد، ولی اگر همه را برای خود و در انبار جمع کند، صمع موران شده و یا نصیب باران یا .... می شود.