مهدی جان " ما جمعه هارا به عشق تو تعطیل کرده ایم ".به این می اندیشیم که شاید روزی که روز آمدن توست، امروز باشد و چشمان منتظر و عاشقم به جمال رعنای تو، ای مظهر عدالت و بزرگی روشن شود و تاریکی دنیا و ظلم و  ظالمین را پایانی تا ابد باشد.

آسمان بی ستاره ام ابری ست و چشمه ی چشمانم پر از اشک دلتنگی ست.در کوچه باغ بی کسی ام باز دلتنگ تو می شوم.نمیدانم سر کدام کوچه منتظرت باشم، " نمیدانم با طلوع کدام خورشید ساعتم را تنظیم کنم؟! "

همه شب ها دستان پر از خواهش و نیازم را به سوی آســـمان دراز میکنم.چشمانم را میبندم و " با تمام احسـاس تو را نجوا میکنم " ....

مثل کسی که "منتظر میهمان" است خانه اش را تمیـز میکند.ما هم روح و جسم مان را از آلودگی و گناه و غیبت پاک میکنیم و به عنوان یک "منتظر واقعی" و با رویی خجل، دست به تمنای تو میشوئیم...