وجودم را غم فرا گرفته، تو واسم بخـون قنـــاری

توئی تنها مونس من، از دلـم خبـر چــــه داری؟

قفسـت را میکنـم بـــاز بـرو سـوی دلبـــــر مــن

بــا خــود ببـــر پیـــــام دل تنـــگ و بـــــی قــراری

بــرو امــا زودی برگـــرد، امیـــدم به ایــن صـــداته

بــی وفــا نشــــی یـه وقــت منــو تنـــها بزاری

همه عمــــرم خـــزون بود، بدون ِ هم زبـون بـود

اینــارو بگــو بــه یــارم، اگــه دیدیـش روزگــــاری

بگواینجایه کسی هست که یه عمره بی قراره

یه پری ِ دل شکسته از غـم چشـم انتــظاری

چی میشه خزون عمــرم بشـه مثـل نوبهــارون

آدمــا وفـــــا ندارن ای رفیــق مـــن، قنــــــاری