امروز کجا ایستاده ای و به زمزمه ام گوش می دهی،نمیدانم اما حضورت را میفهمم حتی عطر وجودت به مشامم میرسد.کدام راز سربسته در دلم را برایت بازگو کنم که خود قبلا آن را نخوانده و ندانسته باشید.

از چه بگویم؟! از بی محبتی مردم! از بی توجهی شان!از این دنیای بی رحم! اما نه،به گمانم نالیدن از غیبت طولانی ات بهتر باشد.بگویم که به خدا وقت آن رسیده است که بیایی،خورشید پشت ابر،تاب دوریت،رنج ندیدنت به معبود آسمان و زمین دشوار ترین سختی هاست.

ناله های شبانه عاشقانت حکایت از دلتنگیشان میکند.از کدامین راه قرار است بیایی؟بگو تا برایت گلبارانش کنم،بگو چه زمانی می آیی تا تقویم خانمان را یکی پس از یگری مرور کنیم.یوسف زهــــرا میدانم که دلت از ما گرفته،میدانم میزبانان خوبی نیستیم.

زیبا روی نرجس قبل از اینکه زندگی سخت،دلسنگی بیش از این مارا در خود ببلعد بیا.از آن میترسم که ثانیه های عمرم به پایان برسد و چشمان همیشه منتظرم به جمال نورانیت روشن نشود.

مهدی جانم به حق این شب عزیز هر چه زود تر این انتظار را پایان ده ...