این طور هم نیست که بگوییم همه جا خانم باید از آقا تبعیت کند؛نه خیر، چنین چیزی نه در اسلام مطرح است نه در شرع. «الرجال قوامون علی النساء» معنایش این نیست که زن ها باید در همه ی امور تابع شوهر باشد.نه؟

یا مثل برخی از این اروپا ندیده ها و مقلد اروپا، بگوییم زن باید صاحب اختیار و مرد باید تابع باشد.نه این هم غلط است.بالاخره دوتا شریک و دوتا رفیق هستند. یک جا مرد کوتاه بیاید و یک جا زن،  یکی در این جا از سلیقه و خواست خود بگذرد، دیگری در جای دیگر، تا بتوانند با یکدیگر زندگی کنند.

اگر در جامعه ای خانواده، مستحکم شد و زن و شوهر حقوق یکدیگر را رعایت کردند و با هم اخلاق خوش داشته باشند و سازگاری نمودند و با همکاری هم، مشکلات را بر طرف و فرزندان را تربیت کردند، [جامعه ای که اینطور خانواده هارا داشته باشد] به صلاح خواهد رسید و نجات پیدا خواهد کرد و اگر مصلحی در جامعه باشد میتواند این طور جوامع را اصلاح کنند.

هر کشـوری که در آهن بنیان خانواده مستحکم باشد ،بسیاری از مشکلات آهن کشور، به خصوص مشکلات اخلاقی و معنوی آن به برکت خانواده سالم و مستحکم برطرف میشود یا اصلا بوجود نمی آید...

پس ما میتوانیم با رعایت اصل «نه زن سالاری،نه مردسالاری» و همچنین «شایسته(حق) سالاری» بنیان و اساس خانواده خود را محکم و در عین بسـیاری از مشکلات ملت عزیز خود،ایــران، را برطرف نمود...

به امید این که ، این کار زمینه ظهور آقا(عج) را فراهم کند...ان شاالله ...

میوه هارا ندیده ای تا کوچک و خامند همرنگ درخت بوده و تلخ وترش هستند؟

منافق نیز مانند میوه های خام هستند ، از طرفی پست و حقیر و از سویی تلخ،ترش و بی مزه، اما خود را به رنگ اهل ایمان و تقوا در می آورند و این همرنگی نه از سر عشق و ارادت و تعلق خاطر است، بلکه برای حفظ و امان و دستیابی به سود ومنفعت است.

در ایام جنگ، تانک ها، ماشین ها و تیر بار ها را با شاخ و برگ درختان می پوشاندند، این کار نه به خاطر دوست داشتن درخت، بلکه نوعی مکر و فریب خصم و از سوی دیگر نیز تامین امنیت بود.

اهل نفاق نیز برای خیانت و حفظ خود و نیز آسیـب زدن به اهل ایمان آن هم از درون، خود را در صف ایشان جا زده و همچون آنان رفتار کرده و به رنگ آنان درآمده و همان شکل و قیافه را به خود میگیرند.

یک متن جالــب!

همانطور ک میدانیم آیینه های موج دار چهره را زشت نشان می دهند. حال آدم های خراب و معیوب چیزی شبیه همان آیینه ی موج دار است! که وقتی با خوبان مواجه میشود،ار آنجا که خود آلوده و دارای مشکل است آنان را نیز اینگونه می بیند!!!

مــــعرفی یک کتاب مفید:

کتاب ارزشمند «سلوک ِ باران» نوشته ی «حجت الاسلام رنجبر»

فاصله ها را با هجای کوتاه مینویسم و از جعبه ی لحظه ها واژه ی امیــد را مدام میخوانم.به دستان باد گفته ام که امشب قفل اتاق باران را باز کند تا من و باران با هم بارانی شویم، تا لحظه هایم را با قطرات شبنم بشویم و قلبم را آماده کنم که تو وارث شرقی ترین سلام خورشید بیایی.

در اتاق لحظه ها، بر نیمکت انتظار ، آنقدر می نشینم و دعای عهد میخوانم تا تو را ببینم و اگر بمیرم روحم واژه به واژه ی نامت را میخواند. مهدی جان ! می دانم روزی می آیی و حرف دورنگ آدم های بی فرهنگ را در تابوت فراموشی ها میریزی و قدم های مغرور آدم ها که مثل شلاق ِ باد بر اسکلت زمین می کوبند را درست میکنی و تمام دنیا را از گل واژه های نرگس که رنگ تمام خوبی هارا دارد ، پر می کنی که ما وارث گذشته ی سرخ عاشوراییم و باور مهدویت را که میراث انتظـار آبی ماست، در کوچه های گرم تاریخ مدام هجا میکنیم که ما وارث عاشورا هستیم.

بسم رب الرضا(ع) ...

میخواهم تا آنجا که دوست دارم پر بگیرم اما تا بارگاه دوست را طولانی ست.چشم از پنجره بر نمیدارم.دشت از پی ِ دشت،کوه از پی ِ کوه،دسته دسته گل سرخ ،یک عالم سبز و یک دریا اشتیاق که دستی از غیب به جانم ریخته است! همیشه همین طور است.خودم را که به مولا می سپارم دیگر این من نیستم که می روم، برای لحطه ای، خواب مرا می رباید .... دست در دست نور و آرمیدن در کنار ضریح! چه دل انگیزند این خواب های خوب!

***

بر می خیزم،پیرامونم غوغایی به پاست.صدای دل هاست.همه میگویند: "یا ضامن آهو" رسیده ایم انگار! این گنبد زیبا قلب ایران است.چه دور نمایی دارد! السلام علیک یا علی بن موسی الرضا، السلام علیک یا... بغضی غریب، بعد هم های و هوی دل... تا غروب راهی نیست.دل و نقاره و اشک به هم می آمیزند، و من پر از ضریح می شوم و سرشار از راز های طلائی ...!

چه بویی از کنارم گذشت، بوی آسمان بود.یک بوی ِ خیس! ، یک بوی معنوی سبز. گویا فطرتم بود که معطر شد از عشق! اینک ضریح به ملکوت می مانَد و من میخواهم تا "رضایت ِ رضا" اوج بگیرم.نیشابور از خاطرم میگذرد،لحظه ای که امام سر از کجاوه بیرون آورده اند و فریاد شادی و اشک شوق، زمین و زمان را به هم پیچیده است.لحظه ای که سینه چاکان حضرتش از فرط عشق به خاک غلطیده اند.شب از نیمه گذشته همه جا سرشار از عطر و گلاب است و من خود را با همه شور به کجاوه سبز ولایت میرسانم.

***

یا ضامن آهو!دل های بی پناهمان را که چون آبگینه های شکسته در پهنای گیتی سرگردانند،در پای ضریح مقدست آشیان ده که محتاج پر کشیدن به آبی لایتناهی فطرت خدایی مان هستیم.نزدیک و نزدیک تر...ضربان قلبم عجیب تند تند میزند .... هرچه به حرم مطهر نزدیک میشوم قلبم تند تر مینوازد.اما آرامشی عمیق در جای جای ِ قلبم رسوخ کرده و محبتی دلپذیر در سینه ام هویدا !بالاخره انتظار چند ساله پایان می پذیرد و من میمانم و حرمی امن،مطمئن و لبریز از محبت! وارد صحن میشوم...گرمی نگاهش را حس میکنم....نگاه امامی مهربان و رئوف، میزبانی گرم و صمیمی!

سلام میدهم و اشک میریزم.....اشک میریزم و سلام میدهم؛

«السلام و علیک یا غریب الغربا و یا معین الضعفا»

درهمان حال صدای عده ای نظرم را جلب میکند،....نشته اند و زیارت عاشـورا میخوانند با صد سلام و صد لعن.

«با خود می اندیشم، "چه زیباست در کنار رضا بودن و از حسین سرودن!" و چه غمگین به یاد مصائبشان افتادن و چه دلنشین که بدانی مهدی(عج) نظاره ات می کند.تا می گویم مهدی رو به امام رضا می شوم و می گویم:

سحر خیز مدینه کی می آید/شفای درد سینه کی می آید؟